Het Sprookjesboek

De Verloren Schatkist


Maastricht

Een verloren stadshart

Tekst, muziek en zang door Johnny Blenco

't Hart vaan Mestreech,
weurt langsem weggesnooje.
't Hart vaan Mestreech,
ligk langsem leeg te blooje.
't Hart vaan Mestreech,
weurt noets mie wat 't waor,
't is zoe stèl en leeg,
in 't hertsje vaan Mestreech.
't Hart vaan Mestreech,
sjeit stèlaon oet mèt kloppe.
't Hart vaan Mestreech,
dat kin 't neet verkroppe.
't Lek aon de pin,
't Hèlt 't neet mie oet.
't Is zoe stèl en leeg,
in 't hertsje vaan Mestreech.


In de Grachtstraot ging e hoes tege de groond.
Vief minute vaan geboenker en vaan beve.
Miene Grampeer, dee debij te kieke stoond,
dee verloor deen daag e hiel stök vaan zien leve.
In dat hoes daor woonde heer zien levelaank.
Daor had heer zien zörg, zie leid en zien gelök.
In dat hoes voolt heer ziech altied vrij en vraank,
't is verleien tied, 't kump neet mie terök.....


Jao, dat hoes dat waor veur Grampeer alles weert.
En heer hat zoe geer veur altied wèlle blieve.
Meh, de buurt woort wie me dat nump, "Gesaneerd".
Ut stoond zoe in dat Gemeintelikke Sjrieve.
Eed're mörge zuuste Grampeer noe nog goon,
Vaan de Abstraot oet tot achter de Nuij Brök.
In gedachte zuut heer daan zien hoes weer stoon.
't Is verleien tied, 't kump neet mie terök.....


Veer höbbe ouch nog e hiel sjoen gediech euver us aajd Mestreech.
Klik hei veur mier.

<<   Het Sprookjesboek

De Verloren Schatkist  >>

HartVanMestreech.mp3
HomeSouvenir ShopNew ArrivalsRLE ictMailboxEnglish SectionGreeting CardsDutch SectionSitemapDonations