De hoeser laoge sjeif en kroomp aonein.
Vaan gloorie en welvaart veel niks te bekinne.
De bestraoting waor in slechte touwstand wie zien bewoeners die lesteg leepe.
Ouch de kèrke misde oetstraoling.
Meh toch, d'r waor iemes present.
Maos en Jeeker vörmde unne spiegel.
Eins oonder keizer Karel had dees stad groete riekdom en welvaart gekind.
Ze leeke veurgood verdweene
Väöl vlöchtelinge, nao de opstande in Peries voonte un touwvlöch in Wallonië
Einige femilies zochte un touwvlöch in Mestreech.
Sjengske zoch ziech unne weeg tösse un raffel sjrafelende febrikslui, de pottemennekes.
Zien leeve bestoond oet ut febrik en de knabberdoes op d'n hook.
Heer waor te zwaak um lang te wèrke tot gif vaan zien breurs en zusters.
Un keend allein, niemes.
De femilie begreep häöm neet, heer waor eigelek neet eine vaan hun.
Un zekere koejegheid koum naor häöm touw.
De zwaake gele görrege straotverleechting brannde, de mör slörpte alle leech op.
D'n trap nao boove, laank, smal, voel, versleete, brach us naor de kaamer vaan de femilie vaan Sjengske.
Heer begreep hun gedrag neet, ut gerommel vaan Peer en Meer, un bestoon zoonder touwkoms, boeveur dit verlenge, boeveur?
Niemes prebeerde de situatie te wijzege.
Sjengske snapte ut neet.
Meh ouch heer waor in de pakkes vaan dees stad d'r oet wegvlöchte kós ouch heer neet.
Sjrafelend leep heer naor de knabberdoes.
De madamme vaan de knabberdoes naom häöm in besjerming.
Vaan de pottemennekes kreeg heer un paar slökskes beer.
Daan woort heer löstig, heer danste, sprong, raakte oetgelaote.
Zie drökte häöm teege haore dikke boek aon, heer voond ut neet plezant, meh kós häör wermte good gebruke.
De sigaare loch, ut beer, de wermte vaan madamme dat maakte häöm kraank.
Boete de klaame kawwe loch, de weeg naor hoes, de lange trap naor boove, de koej sfeer, de meujigheid, de zwaakte, miene God boe deent dit touw.
Vaan slaope kwaom neet väöl, d'n elend brach rös.
'smörges, ederein waor weg, de kaamer verlaote.
Zoe beveel ut Sjengske noch ut bèste.
Es boove naobers waore nuij luij gekoume.
Vlöchtelinge oet Peries.
Ut kleine ernstige meidske maakte väöl indrök op Sjengske.
Ze voolte ziech tot aonein aongetrokke.
Zie bleef op aofstand vaan häöm.
Sjengske kós ut in dit leeve neet redde, oondergaank mèt häöm zouw daan häör deil weurde.
Un knikske, un lechske, neet teege häöm praote, dat kós häör sjaoje.
Heer voolt häöre straank, zien verdreet woort ummertouw groeter.
In de kèrk kaom heer tot rös, de kaw voolt heer neet, zittend op de graneete groond, kiekend naor de brannende bougies.
Rieke vrouwe sjinkte häöm af en touw unne cent.
Daan leep heer naor de knabberdoes, kós noe zelf zien beer betaole.
Madamme loerde giftig, unne nuije gluperige jong had zien plaots aon häöre boek ingenoome.
Sjengske voont ut good zoe.
Ut franse naober meidske oontweek häöm.
Peer en Meer hadde gevreigel, de knabbe waore op.
Zien breurs en zusters heer hate hun, hun dommegheid, hun benumme.
Ut naober meidske wèrkte bij un veurnaom femilie, jao zie redde ut wel.
Sjengske zaog dit alles meh kós ziech d'r neet teege beurstele.
De straotverleechting ging oet.
