Geschreven door Brigitte Franssen Geïllustreerd door Jef Franssen
... hoe kon het toch dat Sinterklaas alle kinderen in één nacht kon bezoeken?
In een klein stadje in het zuidelijkste puntje van wat ze noemen de lage Nederlanden groeide ze op. Midden in het centrum van de stad hadden haar ouders een goedlopende zaak in geschenkartikelen. De twee weken voor de Sinterklaas waren altijd de drukste van het hele jaar. Dan bleven de winkels waaronder ook die van haar ouders open tot negen uur 's avonds.
Ze hield van die tijd. De stad was dan mooi verlicht en vol winkelaars. Ze kon hun geroezemoes horen terwijl ze hoog boven alle drukte uit haar slaapkamerraam staarde.
Sinds een aantal jaren geloofde ze al niet meer in Sinterklaas. Ze had aan haar moeder gevraagd hoe het toch kon dat Sinterklaas alle kinderen in één nacht kon bezoeken. En hoe kon hij weten of ze ook goed was geweest het afgelopen jaar? En hoe wist hij wat ze wilde hebben? De vage antwoorden van haar moeder hadden haar nieuwsgierigheid niet gestild en ze was blijven vragen totdat haar moeder uiteindelijk was bezweken en haar de waarheid verteld had. Er was geen Sinterklaas. Pappa en Mamma kochten de cadeautjes en zetten die bij haar schoentje en pappa en mamma wisten ook verdomd goed wat ze het afgelopen jaar zo allemaal had uitgespookt.
In haar jonge kinderoren had dat zoveel logischer geklonken dan al die verhalen over een man uit Spanje die op zijn paard over de daken reed. Ze had zich als kind niet gerealiseerd dat haar moeder haar niet de hele waarheid had verteld.
Nu zoveel jaren later, nu ze van kind een meisje was geworden en van een meisje een jonge vrouw en van een jonge vrouw een oude vrouw, nu ze allang niet meer in het zuidelijkste puntje van de lage landen woonde, wist ze wat haar moeder niet geweten had:
Hoe kon Sinterklaas alle kindertjes in één nacht bezoeken?
Zelf had ze geen kinderen. Ze was nu ouder dan haar moeder geweest was toen ze haar bekogeld had met vragen. Maar er was geen kleintje die haar vroeg:
Hoe kan Sinterklaas dat allemaal in één nacht doen?
Er was niemand tegen wie zij kon zeggen:
Hoe kan Koning Vorst alle grassprietjes in één nacht bedekken met kleine, delicate ijspareltjes?
Niemand aan wie ze kon uitleggen:
Je weet toch dat Koning Vorst niet echt een man is, laat staan een mens. Koning Vorst is een Macht. En zo is het ook met Sinterklaas.
Als de appelen van de appelbomen zijn gevallen en de peren van de perenbomen, als de notenbomen hun volle noten hebben laten vallen, dan komt de Macht die elk mens de vrucht van zijn daden en gedachten brengt.
Voor onze voor-, voor-, voorouders was het de god van het woud 'Wodan' die aan het eind van elk jaar iedereen een bezoek bracht. In het verre India noemen de mensen hem Karma. Wij noemen hem Sinterklaas en Zwarte Piet.
Ze had er geen spijt van dat ze geen kinderen had. Wat niet wilde zeggen dat er geen dingen waren waar ze wel spijt van had. O ja, ze kende de zak met zwarte kolen van Zwarte Piet. Spijt en berouw waren haar niet vreemd.
Maar er waren ook veel jaren geweest met veel lekkere koek. En ook een paar waarin ze de roe van Zwarte Piet had leren kennen. Of ze er beter en wijzer van was geworden, wie zal het zeggen?
