"En toch is uw oom geen... geen harteloos mens," merkte de prins enigszins aarzelend op. Hij begon meer en meer het land aan de jongeman te krijgen.
"Jazeker, u moet hem nog een pluim op de hoed steken ook! Kijk maar eens, hoe hij daar met zijn hand op het hart een pruimenmondje staat te trekken en meteen wegsmelt van zaligheid! Geen harteloos mens, dat kan zijn. Maar hij is een bedrieger. Dat is het ellendige. Daarbij is hij nog een dronkelap ook. Helemaal verliederlijkt, zoals dat gaat met lui, die jaren achtereen aan de drank zitten. Daar komt het ook door dat alles aan hem knarst en piept. Hij houdt van kinderen, toegegeven, en hij was goed voor wijlen mijn tante... Hij moet zelfs van mij houden, want hij heeft me immers in zijn testament nog met een legaatje bedacht, heus waar!"

"Niks laat ik jou na!" riep Lebedev woest uit.